زمینه: روند چاقی در جهان رو به افزایش است. اخیرا، استفاده از نمایه توده بدنی برای طبقه بندی چاقی در جمعیت ها مورد سوال قرار گرفته است. در برخی مطالعه ها از مقاومت بیوالکتریک (BIA) استفاده می شود که روشی مطمئن، دقیق، قابل اطمینان و ارزان برای شناسایی افراد پروزن و چاق است.هدف: مطالعه به منظور مقایسه دو روش نمایه توده بدنی و مقاومت بیوالکتریکی در تعیین شیوع اضافه وزن و چاقی انجام شد.مواد و روش ها: این مطالعه تحلیلی در سال 1387 بر روی 187 زن به ظاهر تندرست 18 تا 45 ساله انجام شد. داده های جمعیتی و تن سنجی با کمک دانشجوی آموزش دیده، جمع آوری شد. درصد چربی بدن (%BF) و بافت چربی بدن (BFM) با استفاده از روش مقاومت بیوالکتریکی اندازه گیری شد. پروزنی بر مبنای نمایه توده بدنی بین 25 تا 30 و چاقی بر اساس بزرگ تر یا مساوی 30 کیلوگرم بر مترمربع تعریف شد. با روش مقاومت بیوالکتریکی، درصد چربی بین 30 تا 35 درصد به عنوان معیار پرچربی و بزرگ تر یا مساوی 35 درصد، چاقی در نظر گرفته شد. داده ها با آزمون های آماری آنوای یک طرفه و ضریب همبستگی پیرسون تحلیل شدند.یافته ها: میانگین سنی زنان 34.9±8.1 سال بود. میانگین نمایه توده بدن، درصد چربی بدن و نسبت دور کمر به دور باسن به ترتیب 27.7±5.8 کیلوگرم بر مترمربع، 35.5±6.9 درصد و 0.77±0.08 بود. چاقی شکمی در %32.6 زنان وجود داشت. شیوع چاقی تعیین شده با روش نمایه توده بدنی و مقاومت بیوالکتریکی به ترتیب %35.8 و %57.8 بود و زنان با وزن طبیعی با این دو روش به ترتیب %28.9 و %23 بود .(P<0.05) حدود نیمی از زنان اضافه وزن داشتند و چاق بودند. زنان با سن بالاتر نمایه توده بدن بزرگ تری داشتند، اما این اختلاف برای درصد چربی بدن معنی دار نبود.نتیجه گیری: با توجه به یافته ها، به نظر می رسد نتیجه روش نمایه توده بدنی و مقاومت بیوالکتریکی در تعیین افراد لاغر، طبیعی و چاق متفاوت و شیوع چاقی بر اساس روش مقاومت بیوالکتریکی، بیش تر است.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (pdf) مراجعه فرمایید.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (pdf) مراجعه فرمایید.

زمینه و هدف: با صنعتی شدن جوامع، مصرف سوخت های فسیلی افزایش یافته که برای حل معضلات ناشی از این مسائل، می توان از رویکرد «پسماند به انرژی» با استفاده از نوعی فرایند تولید سوخت به نام سلول های سوختی میکروبی بهره برد؛ لذا هدف از انجام این مطالعه، توصیف و بررسی استفاده از سلول های سوختی میکروبی جهت تولید بیوالکتریسیته از پسماندهای آلی بود. مواد و روش ها: در جستجوی اولیه مقالات، جمعاً 214 مقاله از سال 2009 تا 2024 میلادی یافت شد که پس از حذف موارد تکراری، این تعداد به 101 مقاله رسید. سپس در انتهای مرحله غربالگری، تعداد 62 مقاله باقی ماند. برای دستیابی به مقالات مرتبط، متن کامل مقالات مورد بررسی قرار گرفت و در نهایت، 29 مقاله باقی ماند که در مطالعه حاضر استفاده شد. یافته ها: در سلول های سوختی میکروبی، پسماندها به عنوان بستر های آلی در نظر گرفته می شوند و میکروارگانیسم ها با اکسید کردن آن ها، درنهایت انرژی الکتریکی تولید می کنند بدون اینکه محصولات جانبی سمی تولید شود. معمولاً از بستر آلی استات بدلیل توان خروجی بالاتر در سلول های سوختی استفاده می شود. برای ارزیابی عملکرد سلول سوختی، الکترودها حائزاهمیت اند؛ زیرا جنس الکترود، بر انتقال الکترون و کارایی شیمیایی آن تأثیرگذار است. نتیجه گیری: فناوری سلول سوختی میکروبی، با وجود مزایایی که در زمینه مدیریت پسماند و کاهش بار آلودگی هوا دارد، چالش هایی مانند هزینه نسبتاً بالای سرمایه گذاری و راندمان پایین هنگام بکارگیری آن در مقیاس بزرگ را نیز داشته که باعث شده تجاری سازی این سیستم به تعویق افتد. با این حال، نیاز است تا با بررسی و کنترل عوامل کاهش راندمان این فناوری در مقیاس های وسیع، حیطه کاربرد آن را گسترش داد تا بتوان هزینه های بالای سرمایه گذاری را توجیه کرد.

هدف پژوهش حاضر بررسی اثر سطوح مختلف تیمول بر فاکتورهای خونی، تغذیه ای و بازماندگی قزل آلای رنگین کمان در برابر باکتری Yersinia ruckeri بود. بدین منظور در قالب طرح کاملا تصادفی از یک گروه شاهد (غذای تجاری) و 2 تیمار آزمایشی شامل: تیمار اول ( تیمول 5/0 درصد) و تیمار دوم (تیمول 1 درصد) هر کدام با سه تکرار استفاده شد. سپس به مدت 7 هفته با جیره های آزمایشی غذادهی شدند. سپس جهت بررسی مقاومت ماهیان، تیمارهای مورد نظر و همچنین گروه شاهد با باکتری Yersinia ruckeri مورد مواجه قرار گرفتند و در نهایت شاخص ها مقایسه شد. نتایج نشان داد که درصدهای مختلف عصاره تیمول تاثیر معناداری بر میزان بازماندگی ماهیان قزل آلای رنگین کمان ندارند (05/0≤p). در خصوص شاخص های خونی قبل از مواجهه، نتایج همچنین نشان داد تیمار 5/0 درصد تیمول بر هیچ کدام از شاخص های خونی اثر معناداری نداشت اما تیمار 1 درصد عصاره تیمول به شکل معنا داری باعث افزایش مقدار هموگلوبین و غلظت هموگلوبین داخل گلبولی شد (05/0≥p). با این حال اندازه گیری شاخص های خونی پس از مواجهه باکتریایی در تمام پارامترهای خونی عدم معنا داری را نشان داد. مقایسه شاخص های رشد در بین تیمارهای مختلف نشان داد که افزودن 5/0 درصد عصاره تیمول به جیره غذایی اختلاف معنا داری در مقادیر وزن نهایی، افزایش وزن، نرخ رشد ویژه، نسبت بازده پروتئین و ضریب تبدیل غذایی در مقایسه با گروه شاهد و تیمار 1 درصد تیمول دارد. نتایج حاصل از پژوهش حاضر نشان داد تیمول محرک رشد و همچنین بهبود دهنده شرایط تغذیه ای در ماهی قزل الای رنگین کمان می باشد.

مقاله پژوهشیمقدمه: عفونت های واژینال مادران در زمان بارداری، می تواند یک تهدید برای سلامت جنین و همچنین باعث افزایش شانس رخداد سقط جنین باشند. هدف از مطالعه ی حاضر، بررسی توزیع فراوانی استرپتوکوکوس آگالاکتیه در ترشحات واژن زنان با سابقه ی سقط جنین در مقایسه با گروه شاهد بود.روش ها: در این مطالعه ی توصیفی- تحلیلی، مجموعاً 220 نمونه از ترشحات واژن زنان دچار سقط جنین و شاهد جمع آوری گردید. شناسایی جدایه های باکتریایی با استفاده از کشت و روش های بیوشیمیایی انجام شد. سپس آزمون آنتی بیوگرام جدایه ها به کمک روش انتشار دیسک در آگار کربی بائر انجام گرفت.یافته ها: در مطالعه ی حاضر، 20 جدایه استرپتوکوکوس آگالاکتیه (3/64 درصد در گروه شاهد و 14/54 درصد در گروه مبتلا به سقط) از نمونه های ترشحات واژن جداسازی گردید. جدایه ها بالاترین حساسیت را به آنتی بیوتیک های سفتریآکسون (30 میکروگرم) و ونکومایسین (30 میکروگرم) و بالاترین مقاومت را به کلیندامایسین (2 میکروگرم) و تتراسایکلین (30 میکروگرم) داشتند. بر اساس نتایج مشخصات دموگرافیک بیماران، بیشترین فراوانی سقط جنین به گروه های خونی + Aو +B تعلق داشت. عفونت ادراری در 55 درصد، کمبود ویتامین D در 60 درصد، و استرس منجر به سقط در 75 درصد از زنان عفونی با استرپتوکوکوس آگالاکتیه بود.نتیجه گیری: استرپتوکوکوس آگالاکتیه در واژن زنان با سابقه ی سقط جنین، 5/3 برابر شایع تر از زنان سالم، مشاهده گردید. عواملی از جمله استرس بالای بیماران، کمبود سطح ویتامین D و عفونت های مکرر ادراری در دوران بارداری می تواند منجر به افزایش احتمال خطر سقط جنین در زنان شود. بیشترین مقاومت ها در گروه های آنتی بیوتیکی بتالاکتام (پنی سیلین)، ماکرولیدها (اریترومایسین)، لینکوزآمیدها (کلیندامایسین)، و تتراسایکلین مشاهده شد.

انجام عملیات استخراج در معادن روباز مستلزم شناخت خواص هیدرولیکی توده سنگ به ویژه هدایت هیدرولیکی است. هدایت هیدرولیکی، میزان توانایی توده سنگ برای انتقال سیالات است که در بررسی مشکلات نشت، زهکشی و پایداری دیواره های کاواک معادن روباز اهمیت زیادی دارد. از این رو، محققان در جستجوی روش مناسبی برای تعیین هدایت هیدرولیکی توده سنگ تشکیل دهنده مناطق معدنی اند. در این مطالعه، برای تعیین رابطه تجربی هدایت هیدرولیکی بر اساس پارامترهای حاصل از گمانه های اکتشافی و ژئوتکنیکی شامل شاخص کیفی توده سنگ (RQD)، فاصله داری درزه ها و مقاومت فشاری، ابتدا تصویر مغزه های گمانه های ژئوتکنیکی حفر شده در آنومالی A کانسار غربی معدن سنگ آهن سنگان بررسی و با نمودارنگاری مجدد مقدار RQD برای هر نوبت حفاری محاسبه شد و با بررسی تصاویر مغزه های حفاری، هدایت هیدرولیکی هر ران حفاری در طول گمانه با متغیرهای کیفی ارزیابی شد. سپس با استفاده از روابط تجربی با شرایط زمین شناسی مشابه و ضرایب هدایت هیدرولیکی ارایه شده بر اساس جنس سنگ متغیرهای کیفی به کمی تبدیل شدند. در نهایت نمودار پراکندگی تغییرات هدایت هیدرولیکی نسبت به هر یک از فاکتورهای RQD، عمق، فاصله داری درزه ها و مقاومت فشاری سنگ رسم و منحنی رگرسیون بر هر یک از نمودارها برازش شده و مشخص شد با افزایش هر یک از فاکتورهای عمق، فاصله داری درزه ها و مقاومت فشاری سنگ، هدایت هیدرولیکی کاهش می یابد اما همبستگی بالایی بین تغییرات هدایت هیدرولیکی با هر یک از این فاکتورها وجود ندارد. نتایج نشان می دهد که رابطه هدایت هیدرولیکی بر اساس RQD ضریب تعیین بسیار بالایی دارد (R2=0.8247)، بنابراین این رابطه تجربی می تواند برای تخمین هدایت هیدرولیکی محدوده مورد مطالعه بسیار مفید واقع شود.

زمینه و هدف: از پیل سوخت میکروبی (MFC)، به عنوان روشی نوین جهت تولید همزمان الکتریسیته و تصفیه فاضلاب استفاده می شود. در MFC میکروارگانیسم ها به صورت یک کاتالیست عمل می کنند تا انرژی شیمیایی ذخیره شده در مواد آلی را به طور مستقیم به انرژی الکتریکی تبدیل کنند. این مطالعه با هدف تولید انرژی الکتریسیته از تصفیه فاضلاب سنتتیک در پیل سوخت میکروبی انجام شد.روش بررسی: پیل سوخت میکروبی دو محفظه ای با جریان پیوسته به مدت 720 h در دمای  20 °C (±4 °C)در میزان های بارگذاری آلی و زمان های ماند هیدرولیکی متفاوت راهبری شد.یافته ها: میزان بارگذاری آلی و زمان ماند هیدرولیکی فاکتورهای اثرگذار در تولید توان الکتریکی و بازده حذف بار آلی شناخته شدند. بیشترین درصد حذف COD محلول در محدوده زمانی 2.5- 1.5 ساعت به %49 رسید که این محدوده زمانی می تواند به عنوان زمان ماند بهینه برای راهبری راکتور پیل سوخت میکروبی مورد استفاده قرار گیرد. بیشینه ولتاژ و توان تولیدی به ترتیب 700 mV و 1700 mW/m2 به دست آمد.نتیجه گیری: با توجه به مزایایی از قبیل تولید مستقیم الکتریسیته از فاضلاب و حذف قابل توجهی از بار آلی فاضلاب، استفاده از پیل های سوخت میکروبی (MFC) در مقیاس صنعتی پس از انجام مطالعات تکمیلی و برآورد اقتصادی، جهت تصفیه فاضلاب توصیه می شود.